Vipassana Meditatie
Meditatie lijkt zo passief en zweverig. Wat kan een mens ernaast zitten. Een tiendaagse stilte Vipassana meditatie is dit keer de uitdaging. Het is behoorlijk hard werken en het resultaat is een scherpte van de geest. Wat ik nog niet eerder zo heb ervaren. Tien dagen in absolute stilte doorbrengen. Edele stilte vanaf het begin van de cursus tot de morgen van de laatste volledige dag. Edele stilte betekent stilte van lichaam, spraak en geest.
Vipassana: Introspectie, inzicht dat de geest volledig zuivert. In het bijzonder inzicht in de vergankelijk aard van geest en lichaam. – bewustzijn met betrekking tot de ademhaling. Het Edele Achtvoudige pad, bestaat uit de onderstaande drie vormen van beoefening: Sila. Moreel gedrag, zuiverheid van spreken en handelen; Samadhi. Concentratie, meesterschap over de eigen geest
Panna. Wijsheid, inzicht dat de geest volledig zuivert
Een plons in het diepe
Om 18 uur zijn alle cursisten voor de tiendaagse stilte meditatie cursus binnen. Zo’n 60 vrouwen en 60 mannen zullen de komende tien dagen in deze luxe ‘gevangenis’ zitten. Mannen links, vrouwen rechts. De segregatie begint al bij binnenkomst. Verschillende inschrijfbalies voor mannen en vrouwen, bordjes verwijzend naar de slaapbarakken. Rechts vrouwen, links mannen. Iedereen is binnen, de absolute segregatie gaat verder. Het zicht naar de personen van het andere geslacht wordt aan ons onttrokken. De wand wordt dicht getrokken. Na het introductiepraatje over de komende tien meditatie dagen, het inleveren van alle tools tot escape (telefoon, boeken, schrijfwaar etc) en een heerlijke kop soep is de tijd aangebroken om naar de Dhamma hal te begeven. Nog een kort moment buiten waar we onze laatste woorden met elkaar wisselen. Van mij mag het nu wel gaan beginnen. Ik ben er klaar voor (denk ik…). “Een plons in het diepe”. Langzaam lopen we vanaf de corridor naar een mooi, nieuw ergonomisch gevormd gebouw.
De stilte gaat van kracht.
Het is nu echt begonnen. Ons eerste meditatie uur in de Dhamma hal gaat beginnen, op onze vaste meditatie plaatsen en met de audiobegeleiding van de in september 2013 overleden goeroe S.N. Goenka. We zullen de komende tien dagen worden begeleidt met zijn typische stem. Zijn repetitieve woorden en zinsdelen zullen nog vaak tot mijn geest doordringen en zullen me helpen de eerste stappen te zetten op dit meditatie pad. Waar ik nog een lange weg te gaan heb…. Dag 0 is voorbij. Nog even douchen, lichten uit en slapen. Vanaf morgen begint het echt. In gedachten wens ik m’n kamergenote een fijne nacht toe… De eerste nacht (of wat later blijkt nachten) droom ik flink.
Scherpte en focus
De eerste drie dagen en nachten merk ik op, dat ik tussen de meditatiesessies veel slaap en veel droom. Vanaf dag drie merk ik een verandering op. Ik word scherper, heb focus en mijn zitpositie is perfect. Ik kan de meditatie sessies makkelijker volhouden. Vanaf dag 2 krijgen we een nieuwe techniek uitgelegd. Op dag 3 wordt de Vipassana meditatietechniek geïntroduceerd en de komende dagen verder verdiept. Dit zorgt voor een verbetering van m’n focus. Ik lig gedurende de pauzes in het gras, loop rond of ben in mijn kamer, maar nu met helderheid en focus. De hoge vibraties in mijn oren worden nog heftiger.
Onthechting
Na het introduceren van Vipassana lijkt het zelfs dat ik mijn extra kussens niet meer nodig heb. Ik besluit uiteindelijk m’n kussens (mijn zijwieltjes) weg te doen op dag 4. ‘Ik word nu een echte yogi met een goede houding’, bedenk ik me. De volgende ochtend heb ik hier zo’n spijt van. Ik zit waardeloos en er blijken geen extra kussens meer over te zijn. Waarom heb ik ze niet bij me laten liggen. Waarom meteen zo drastisch. ‘Idioot idioot idioot’. Ik herinner me de woorden van de vorige lecture van Goenka over (ont)hechting en het aanvaarden van de werkelijkheid zoals deze is. Ik moet mijn werkelijkheid aanvaarden en ik kan ook gewoon gaan oefenen. Het hoeft ook niet perfect te zijn. Na een paar sessies ben ik de volgende dag toch echt wel klaar met oefenen en ga een andere oplossing verzinnen en fabriceer toch weer een heerlijk zadel voor mezelf. Tijdens de groep meditatiesessies zit ik op m’n “zadel” en de andere sessies kan ik mijn zitpositie verbeteren. Uiteindelijk besluit ik dat m’n zitpositie ondergeschikt is aan het verscherpen van mijn geest. De ene meditatie gaat beter dan de andere en soms neemt mijn ‘mind’ een loopje met me. Probeert me af te leiden. Het liedje van lowietje komt een paar keer voorbij of één of andere gedachte komt op. Over het algemeen gaat het goed.
Energie stroomt
Door de Anapana meditatie ademhalingstechniek verscherpt m’n geest en daardoor voel ik met de Vipassana meditatietechniek de sensaties in m’n lijf goed. Soms begin ik met Anapana en vervolgens het scannen van mijn lichaam van hoofd tot tenen op zoek naar de verschillende sensaties en deze ervaren en observeren. Bepaalde sensaties zijn prettig, andere minder prettig. We hebben geleerd om dit te ervaren, zoals het is en niet met afkeer of met hunkering. De pijnlijke ervaringen geven juist heel veel kracht en hier merk ik duidelijk dat niets voor altijd is. De pijn verdwijnt uiteindelijk. Net als dat licht niet altijd hetzelfde is (de vlam van een kaars is telkens een nieuwe ontsteking van vuur, van een lamp is het telkens nieuwe energie). Alles is tijdelijk. Zo ook in het lichaam: alles komt op en gaat weer weg. Je lijkt een eenheid te zijn, maar een lichaam is ook continue vernieuwend. We zijn geen vaste structuur. Ieder levend organisme bestaat uit miljoenen kalapa’s (kleinste ondeelbare eenheid van materie). Door de Vipassana meditatietechniek kan ik uiteindelijk deze onvaste structuur ervaren. Op dag negen lijk ik wel op te lossen. Energie stroomt overal.
Een nieuwe dag
Elke dag heb ik ervaren als een rollercoaster. Het ene moment euforisch met het idee dat dit geweldig is, vervolgens een uur later worstelend met mijn demonen over dat ik het liefst weg zou willen hollen. Ik zag een klein beetje op tegen het moment dat de stilte zou worden verbroken. Eigenlijk heel bijzonder. De eerste 5 min had ik nodig om te acclimatiseren en daarna barstte het geluid los. Iedere deelnemer gaat er op zijn eigen manier mee om. Sommige hebben zich teruggetrokken in hun kamer, aangezien ze nog niet klaar waren om de stilte te verbreken en anderen hadden slechts een paar minuten nodig. ..maar met iedereen doet het wel iets. Die dag nog wel een groepsmeditatie, maar met een totaal andere vibratie en ervaring. Om tien uur wederom stilte op het terrein, maar nu kan ik met woorden mijn kamergenote welterusten wensen. De volgende dag na de meditatiesessie en het ontruimen van de kamer was het tijd om te vertrekken. Ieder op zijn of haar manier. Ik kon meerijden met de bus naar Glouchester, vervolgens met Melissa en Marcus (haar vriend, die haar kwam ophalen in Glouchester) naar Birmingham. Daar nog geshopt in Birmingham NewStreet en vervolgens hebben ze me op International airport afgezet. Deze lieve nieuwe vrienden ga ik zeker nog vaker ontmoeten. Melissa in Amsterdam of in Engeland. Wat een ervaring… Een ervaring voor het leven.
Keep the torch of Dhamma alight. Let it shine brightly in your daily life. Always remember, Dhamma is not an escape; it is an art of living, living in peace and harmony with oneself and also with all others. Hence, try to live a Dhamma life. May all beings be happy, peaceful, liberated. S.N.